NAUCZYCIELE POLECAJĄ

Pani Aldona Wołosz – kierownik świetlicy poleca …

Moją ulubioną książką z dzieciństwa jest „Brzechwa dzieciom”. Należy ona do kanonu lektur. Jest klasyką dziecięcej literatury polskiej.

            Lubiłam je czytać, gdy byłam uczennicą klasy pierwszej. Z sentymentem wspominam wydanie książki z ilustracjami Jana Marcina Szancera. Czytałam je moim dzieciom Ani i Pawłowi, a teraz często czytam je mojej wnuczce – Julii. Wiele z nich znamy na pamięć. Razem bawimy się.

            W świecie wierszy Jana Brzechwy występują dzieci, zwierzęta i rośliny. Utwory są wesołe, często mają zaskakujące zakończenie. Uczą i wychowują. Chwalą dobre zachowanie.

            Zachęcam wszystkich uczniów klas pierwszych do czytania.

Pani Cecylia Łagutowska – pedagog poleca …

            Lisa to jedna z głównych bohaterek książki  pt. „Dzieci z Bullerbyn” napisanej przez Astrid Lindgren.  Lisa ma dwóch braci, tak jak ja. Razem z dziećmi, mieszkańcami małej wioski  Bullerbyn, przeżywałam zwykłe i niezwykłe przygody.

            Jest to ukochana książka mojego dzieciństwa, którą przeczytałam jednym tchem to znaczy bardzo szybko.

            Jeżeli chcecie się dowiedzieć, czy chłopcy mają tajemnice przed dziewczynkami, przeczytajcie „Dzieci z Bullerbyn”.

Uczniów klas trzecich zapraszamy do biblioteki!

Pani Iwona Zakrzewska – wychowawczyni klasy I g poleca …

            Moją ulubioną książką z dzieciństwa jest „Kubuś Puchatek” , napisana przez A. A. Milne. Kubuś to  mały, miły, pluszowy miś, zabawka Krzysia.  Tak bardzo spodobała mi się to imię, że do mojego syna Jakuba, zdrobniale mówimy - Kubuś. W każdej klasie, w której uczyłam zawsze był co najmniej jeden chłopiec o tym imieniu. Kubuś Puchatek znany jest na całym świecie. Jest wiele różnych wersji przygód i filmów o misiu. Jeżeli chcesz się dowiedzieć jaki kolor naprawdę miał miś, koniecznie przeczytaj „Kubusia Puchatka”.

Uczniów klas II i III zapraszamy do biblioteki!

Pan dyrektor Ryszard Świderski poleca …

            Kiedy byłem małym chłopcem, mieszkałem z rodzicami, rodzeństwem i dziadkami.
Z dziadkiem grałem w karty - w „tysiąca”. Dzięki temu szybko nauczyłem się liczyć. Rodzice, którzy byli nauczycielami,  czytali mi książki. Dlatego, gdy miałem 5 lat poszedłem do szkoły. W mojej pierwszej klasie były tylko cztery osoby.

            Jedną z pierwszych książek, którą przeczytałem samodzielnie była „O psie, który jeździł koleją” napisana przez Romana Pisarskiego. Bardzo wzruszyła mnie prawdziwa historia dobrego psa Lampo, dlatego mój pierwszy pies – kundelek, nosił jego imię, które w języku włoskim znaczy błyskawica. Mój Lampo patrzył na mnie z przywiązaniem i miłością. Rozumiałem go bez słów.    Jeżeli chcecie dowiedzieć się o bohaterskim czynie tego niezwykłego psa, koniecznie przeczytajcie książkę!

Uczniów klas trzecich zapraszamy do biblioteki!

Pani Marzena Tyszka poleca ...

            Moją ulubioną książką z dzieciństwa jest „Ania z Zielonego Wzgórza” napisana przez Lucy Maud Montgomery. 

            Przygody 11-letniej, rudowłosej Ani wzruszają do łez i są powodem do śmiechu. Jest to książka o spełnionych marzeniach, tęsknocie i czynieniu dobra. „Kochany stary świecie, jesteś niewypowiedzianie piękny, że moje serce wypełnia radość. Jak dobrze jest żyć.” – powiedziała Ania.

            Jeżeli chcecie dowiedzieć się co trzeba zrobić, żeby mieć zielone włosy, przeczytajcie „Anię z Zielonego Wzgórza”.

Uczniów klas piątych zapraszamy do biblioteki!

Pani wicedyrektor Aldona Wiśniewska poleca ….

            Moja mama była nauczycielką. Kiedy miałam 6 lat poszłam  do klasy I A . Szybko nauczyłam się czytać i chętnie czytałam książki. Moją ulubioną była „Czarna owieczka” Jana Grabowskiego, którą chcę Wam polecić.

            Do dziś pamiętam mądre słowa kochanych sióstr, bohaterek książki, Zosi i Wisi. „Trzeba  każdemu pozwolić być tym, czym jest! (…) I kochać go takim, jakim jest!”

Uczniów klas pierwszych zapraszamy do biblioteki!

Pani Beata Bagińska poleca ...

            Wśród utworów przeznaczonych dla dzieci i młodzieży jest sporo książek o przyjaźni, lecz „Spotkanie nad morzem” Jadwigi Korczakowskiej nie ma sobie równych.

            To nie tylko powieść o przyjaźni, to również wskazówki, jak sprawić, by uczucie to było silne i bezinteresowne.

            Podczas pewnych pochmurnych, deszczowych wakacji nad morze wyjeżdża mała mieszkanka Torunia – wiecznie niezadowolona i zgorzkniała – Danusia. Wyjazd wcale jej nie cieszy, bo cóż to takiego morze? Jak mówi jej starszy kolega: „Wielka woda i piach”.

            I tak początkowo widzi je dziewczynka, ale pewnego dnia spotyka na plaży inna dziewczynkę. jej zachowanie dziwi ja i niepokoi. Nagle do Danusi dociera okrutna prawda – dziecko znad morza jest niewidome! Danka staje się więc „oczami” Elizy. Jeśli chcesz zobaczyć, jak przyjaźń zmienia człowieka, koniecznie sięgnij po „Spotkanie nad morzem”.